KIŞ KÖŞESİ
Düşlerim mi daha derin yoksa artık ben mi gitmeliyim..
Hep mi yanlış sulara vuruyorum oltamı? Gündüzlerini, karanlıklarını; yılların yıllarını sahilinde kokladığım deniz.. sen söyle.. Beni yıldızların o sessiz.. beni yıldızların o ıssız.. ama bir o kadar da huzur dolu göklerine beni götüren o kayık artık bir enkaz mı? Yok değilse.. tüm bu telaşım yersizse eğer.. hani nerede?! Kim hangi koya alıp götürmüş benim kayığımı; hangi inşirahın koynuna?.. Ve ben neden üşüyorum şimdi?
Tüm bu fısıldaşmalar ve uçuşan kar taneleri de neyin nesi? Konuşsana deniz!.. Korkuyorum.. Biliyorum henüz hava aydınlık. Ama ben ufku göremiyorum; ufkunda bana gülümseyen güneşini seçemiyorum. Ve çaresiz.. korkuyorum.
İşte al!.. Düş bahçelerimin en derin kuyularından çekip ta kalbine akıttığım göz yaşlarım.. Haydi şimdi söyle düşlerim mi daha derin yoksa daha mı kör senin derinliklerin..
Bir insan avuç açarsa bu soğuk dünyaya.. Karlar içinde dilenirse bir insan.. Bir çocuk dilenirse üzerinde incecik bir yelek ve soğuktan mosmor olmuş dudaklarında bir dua, bir temenni ile.. Nasibine bir kardan adam mı düşer?
Peki..
Cok guzel…